Zo! Dat is achter de rug. Mila heeft zojuist haar eerste wen ochtend op de basisschool gehad en gelukkig mocht ik er bij blijven. Ze had er heel veel zin in, ik niet minder. Wel schoot er onderweg naar school van alles door mijn hoofd. Hoe dichterbij hoe nerveuzer ik werd. Je zag ze al van ver. De groepjes ouders die bij elkaar klieken. Die ene ouder die alleen staat. En de kinderen die groot genoeg zijn om alleen naar school te fietsen. Allemaal aan het wachten tot de deuren van school opengaan. Niet alleen Mila moet haar plekje zien te vinden bedenk ik me. Een beetje onwennig ga ik maar ergens staan. Vriendelijk groet ik de moeder die het dichtst bij me staat. Niks! Ok, goed begin.
Een eigen plekje
Binnen blijkt de klas al helemaal op Mila voorbereid te zijn. Ze heeft al een plekje aan de kapstok en een eigen stoeltje. Dat eigen stoeltje idee zal wennen worden voor haar bleek mij al snel. Op de kinderopvang bestaat er niet zoiets als een eigen plek. Ik ga ervan uit dat het gauw gewoon zal worden voor haar en ze niet door de klas blijft zwermen.
Lees ook: Help, ik voel me verloren op school!
Lees ook: Naar de basisschool * traktatie inspiratie
In de klas
De dag wordt begonnen in de kring met het groeten van iedereen, een liedje over de dagen van de week, het weer wordt benoemd door de hulpjes en ook aan de datum van vandaag wordt aandacht besteed. Er wordt vervolgens een verhaal voorgelezen waarna iedereen aan het werk gaat met zijn gekozen taak. Erg leuk om met eigen ogen te zien hoe het er in de les aan toe gaat.
Om beurten mogen de kinderen even bij de juf komen om met cijfers te oefenen. Bij Mila beperkt ze zich tot cijfer 5 zie ik. Toen ze ook nog aan haar vroeg of ze tot 5 kan tellen flapte ik er iets uit. Met het gevaar (onterecht uiteraard 😇) bestempeld te worden als een prestatiegerichte moeder kon ik het niet langer aanzien dat een meisje dat tot 100 kan tellen (aan de hand van huisnummers ieg) nu de opdracht krijgt om tot 5 te tellen. Hierna knutselde ze nog een leuk werkje en was het alweer tijd om naar huis te gaan.
Mijn kleine meid
De wenuurtjes verliepen op zich goed. Het blijft echter een, in mijn ogen, klein meisje in een totaal nieuwe omgeving. In de kring wilde ze het liefst op schoot en zag ik geregeld een duim de mond ingaan. Ook maak ik me zorgen over het helemaal zelfstandig naar het toilet gaan. Maar ik zie ook een meisje wat al even toe is aan deze stap (dat was ook de boodschap tijdens het 10 minuten gesprek 3 weken geleden op de kinderopvang), ze deed bij tijd en wijle actief mee met de klas en ze wilde helemaal niet naar huis.
Lees ook: De dag van de leraar, is dat nou echt nodig?!
Nieuwe indrukken
Aan het begin van de middag gingen we ook nog even kennismaken op de buitenschoolse opvang. Met een lekker ijsje sloten we deze dag af. Dat al deze nieuwe indrukken enerverend zijn, bleek bij thuiskomst wel. Mijn bijna kleuter die al even geen middagdutjes meer doet, viel na nog geen kwartier in slaap op de bank.
Een paar maandjes geleden hadden we het intake gesprek op de school. Ook toen schreef ik mijn gedachten van me af in een blog over mijn kleine meid dat steeds minder klein is.
Het blijkt dat het niet gebruikelijk is dat een ouder er bij mag blijven op de eerste wenochtend op de basisschool. Hoe ging het bij jou kindje(s)?
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••
Ooh wat een mijlpaal! Kan me jouw ongemakkelijkheid ook goed voorstellen. Wat fijn dat je er nog even bij mocht blijven zeg… Succes de komende tijd met verder wennen voor jullie beiden!
Lief! Dank je wel.
Ik vond het naar school gaan echt de grootste mijlpaal tot nu toe! Wij mochten er niet bij blijven, maar Benthe was gelukkig al erg gewend om alleen naar de peuterspeelzaal te gaan en op school zaten ook een aantal kinderen die eerst ook op de peuterspeelzaal zaten.
Vind dit ook wel een grote stap. Mila is wel gewend aan opvang, maar is ook een kat uit de boom kijker. Eenmaal iedereen bekeken komt ze vaak wel los.
Mooi! Leuk om te lezen dat de dag indeling hetzelfde is. Bij Rosalie ging het net zo maar er was ook iemand jarig dus werd ook nog gevierd. Wij zijn niet de ochtend gebleven. Ik ben ook erg benieuwd hoe het zal gaan op het schoolplein …. Maar Thumbs up voor ons. Hebben we weer geklaard. De meiden gaan het echt wel goed. Nu wij nog verder wennen aan het idee
Echt he?! Toch ook wel leuk zo’n feestelijke eerste dag.
Ach! Dit is wel een van de lastige momenten vind ik, dat moeten loslaten en ze eigenlijk misschien nog wel heel graag bij je hebben. En goed dat je hebt laten weten dat ze al meer kan dan dit. Soms komt iets er op school niet uit als de juf daar niet bewust mee omgaat, omdat kinderen te verlegen zijn o.i.d. Zou zonde zijn!
Spannend allemaal. Maar zo te horen ging het hartstikke goed. Hoop dat ze een fijne schooltijd tegemoet gaat en met die moeders komt het wel goed. Zitten weleens wat krengen tussen haha, maar de meesten zijn hartstikke gezellig!
Haha, ja is natuurlijk overal zo. Alleen van tevoren niet bij stilgestaan dat je weer andere ouders leert kennen. Logisch, maar was zo bezig met Mila. Hoe zij het zal vinden en zo…
Wat het kunnen betreft laat ik het verder wel hierbij. Het is ook niet dat ze voorloopt oid hoor, toevallig met dit wel. Maar moest dus wel aan een blog denken die ik hierover had gelezen, meende van jou maar weet dat niet zeker.