Dat ik niet meeding met de titel moeder van het jaar is je inmiddels wel duidelijk denk ik. Ik hou enorm van mijn kinderen en ik heb het allerbeste met ze voor, maar om nou te zeggen dat ik een übermoeder ben? Nee, helaas! Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook niet mijn best doen. Niet mijn best om de beste aller moeders te zijn. Dat zou bij voorbaat namelijk al een verloren strijd zijn.
Allereerst ben ik niet zo competetief en daarnaast vraag ik me af of dat sowieso wel mogelijk is zonder compleet door te draaien. Liever steek ik mijn energie eigenlijk in andere dingen. Tot tien tellen bijvoorbeeld bij peuterdrama.
Mijn moeder schaam momenten
Omdat ik dus niet zo’n perfecte moeder ben, maak ik hier en daar een glijder. Bega ik een blunder of ga ik finaal de mist in. Enkele van mijn zogenaamde loedermoeder of schaam momenten ga ik delen met je.
# babyfoon omwisselen
We waren op visite geweest en daardoor de babyfoon meegenomen. Eenmaal thuis legde ik Bas op bed en sloot de babyfoon weer aan. Het duurde even voor ik doorhad dat de ouderunit bij hem stond in plaats van bij zijn ouders, wij dus! Onze lieve man sliep wonder boven wonder door ons gekeutel heen.
# ontbijt vergeten
Mama, ik heb honger! Je hebt toch net….. Oh nee. Voor mijn verdediging: we waren vroeg, heel vroeg, wakker en ze wilde absoluut niets van eten weten. Maar ja, inmiddels was het halverwege de ochtend en ik had niets meer aangeboden.
# kadootje wegmoffelen
Dat heb ik welgeteld één keer gedaan. Maar toch… Oh nee, twee keer! Die hakjes waar ze haar enkeltjes bijna over brak had ik eigenlijk meteen weg moeten gooien, maar dat vond ik toch ook wel weer zonde van het gebaar. Ze staan dus nu te pronken op haar kamer. Hoog boven in de kast, waar ze niet bij kan. Overigens heeft ze daarna nog een keer een paar hakjes gekregen. Toen ik zag dat ze er zoveel plezier mee had en er beter op kon lopen dan de vorige, heb ik met de hand over mijn hart gestreken.
En dan heb je Magic Sand. Magic Sand en ik zijn gewoon geen vriendjes punt. Al heb ik er later wel een goede bestemming voor gevonden in de vorm van een sensopatisch spel.
# kind kwijtraken
De paniek sloeg toe. Mila was namelijk niet op het springkussen waar ze wel had moeten zijn. Net voordat mijn paniek omsloeg in blinde paniek hoorden we het al: “Willen de ouders van Mila zich melden?” Het voelde echt als de walk of shame. Maar één die ik wel graag aflegde. Alles om mijn dochter weer in mijn armen te mogen sluiten. Dus was jij ook op het Draagevenement en hoorde je de omroepster… Ik was die loedermoeder! Schaamschaam.
# in de war
Hier kan ik echt niks aan doen, maar gênant was het wel soms. Toen Mila wat kleiner was riep ze vaak papa tegen willekeurige mannen. Het liefst in de rij van de supermarkt. Of oma tegen vrouwen die óf echt wel oud waren, of er gewoon oud uitzagen.
# laat naar bed
Er zijn tijden geweest dat het echt erg was. Met geen mogelijkheid kregen we Mila op een fatsoenlijk tijdstip naar bed. Inmiddels is het tij gelukkig gekeerd. Het is geen 7 uur zoals bij de buren bijvoorbeeld (waar het gras altijd groener lijkt), maar als het lukt om haar 8 uur naar bed te brengen is dat reden voor een high five.
Afgelopen weekend ging ze, sinds tijden, weer een middagdutje doen. Om kwart voor 3 ’s middags viel ze in slaap en ondanks dat we op een gegeven moment hoopten dat ze door ging slapen, werd ze om half 7 weer wakker. Vol energie en absoluut niet van plan om weer verder te slapen. Ik durf bijna niet te zeggen tot hoe laat ze wakker bleef. Het kan waarschijnlijk niemand wat schelen, maar ik hoor het dan al bijna door de buurt gonzen.
Één voor allen, allen voor één!
Het is echt een opluchting om te merken dat ik niet de enige ben die zich soms schaamt voor acties die we zelf doen of die onze kinderen doen. Ik vroeg aan enkele moeders of ze een schaam moment wilden delen. Dat heb ik geweten! Astrid, Judith en Marieke deelden de volgende momenten:
>Gisteren liepen we in de stad. We komen een vrouw tegen in een rolstoel. “Mama, waarom heeft die mevrouw geen benen?” Nou die zijn misschien kapot gegaan met een ongeluk. Of misschien is die mevrouw zonder benen geboren. Dochter keihard: “Nee dat kan niet! Alle baby’s worden met benen geboren. Die mevrouw is gewoon niet geboren.” Ik ben heel snel de andere kant opgelopen.
>Als ze geen middagdutje willen doen zeg ik dat ze maar 10 minuten hoeven te slapen. Vervolgens laat ik ze gerust een slaapje van anderhalf uur doen.
>In een luxe restaurant wordt er wel eens heel hard geroepen dat ze moeten poepen.
>Ik breng soms de kinderen om 7 uur naar bed, maar zeg dat het al 11 uur is. Als ze opmerken dat het nog licht is buiten, zeg ik dat het een speciale maan is.
>Ook eet ik weleens alle toetjes op en geef de kinderen de schuld.
>Zeggen dat ik het heel erg druk heb gehad, terwijl ik gewoon echt te moe was om maar iets te doen.
>Net doen of ik slaap als de kleine huilt en wachten tot mijn man opstaat.
>Laatst deed ik mijn zoontje in bad. Hij is nu zo beweeglijk en wil het liefst staan, zitten, liggen, rollen en alles tegelijk. Hij draaide op zijn buik, maar ik had iets teveel water in het badje gedaan en daardoor ging hij zo hup kopje onder.
>Ik was zo trots dat hij los kon zitten. Dat wilde ik heel erg graag filmen om te laten zien. Ik was bezig… en toen viel hij achterover natuurlijk.
Alles is liefde
Twijfelen aan jezelf als moeder hoort er volgens mij bij. Genoemde situaties maken het er ook niet makkelijker op voor mij. Maar hé… moeders zijn ook maar mensen. Soms sta ik opvoedkundig echt mijn mannetje. En soms doe ik maar wat. Maar bovenal doe ik alles met veel liefde! En ik moet toch wel iets goeds doen want Benjamin is trots op mij als moeder van zijn kinderen. Soms kan ik dat bijna niet geloven, maar dat herhaalt hij dan gerust nog een keer.
Pasjes van papa en mama zijn momenteel erg interessant. We zaten in de metro en ze was mijn ov kaart aan het bekijken. “Dat is míjn mama.” Ingebeeld of niet, maar ik hoorde heel veel trots in haar stem. Dan doe ik het misschien toch niet zo slecht.
Wil jij ook een schaam moment delen?
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••
Prachtigggggg weer.
Ahhh, dank je!
Wat een leuke, lieve blog!
En… ‘speciale maan’
Ik heb eens de kinderen met megavieze kleding naar school laten gaan. Kwam ik pas achter toen ze in de kring gingen zitten. Pastasaus van de vorige dag hing nog lekker in de mouwen van pols tot schouder…….
De maan is goed he?! 🙂
Dat ik ze na een boterham appelstroop niet had omgekleed, maar mijn man ze gewoon mee neemt naar de supermarkt. De rest komt nog denk ik
Oei, appelstroop geeft zo’n lekkere troep. Haha. Die mannen zijn ook allemaal hetzelfde. 😉 Die zag het waarschijnlijk niet eens?
Haha! Leuk! Dank je wel. Dit soort artikelen maken soms mijn dag 🙂 Herkenbaarheid is groot!
Met je reactie heb je ook mijn dag gemaakt! Dank je wel!
Haha geweldig! Je bent niet alleen die hakjes zijn trouwens goedbedoeld maar in mijn ogen echt afschuwelijk speelgoed. Echt mooi opgelost, zo zijn ze weer leuk!
Ja he?! Het meest opmerkelijke is dat ze ze wel ziet, maar er eigenlijk nooit om vraagt.
Haha geweldig! 😀 Net doen alsof ik slaap doe ik ook weleens :p
Haha, ik stiekem ook! 😉
Hahah heel leuk om te lezen! -x-
Thanks!
Haha, herkenbaar hoor!
Mijn ergste loedermoeder moment is denk ik die keer dat ik tot diep in de nacht was gaan stappen en iets teveel wijntjes op had, terwijl het de volgende ochtend mijn beurt zou zijn om naar zwemles te gaan met mijn dochter. Toen ik na 2 uurtjes slaap en een alcoholwalm om me heen uit bed wilde stappen, werd ik tegengehouden door mijn man: ‘Zo ga je echt niet naar zwemles! Ik ga wel weer…’
Toch stoer dat je wel van plan was te gaan. Maar handig was het niet denk ik, haha.
Haha, een speciale maan! Moet ik onthouden.
Die omroep is inderdaad een beetje ‘walk of shame’, Gelukkig vond je ze snel terug.
Dochterlief is 8 maanden, dus die momenten zijn nog beperkt. Ik heb ze wel één maal uit de wipper doen schuiven. Ik schaamde me dood en ik had meer verdriet dan zijzelf. *oeps*
Ik hoop dat het je bespaard blijft ook, maar ik vrees het ergste. 😉
Heerlijk dit!
Voor Fiene is elke vrouw een mama, elke man een papa en alles op leeftijd (volgens Fiene) is een opa of oma en dat roept ze dan ook heel hard.. *oeps*
Hahaha leuk dit!! Maar mijn meisjes zeiden/zeggen ook mama en papa of opa en oma tegen iedereen, geeft wat awkward momenten maar wel humor
Akward indeed, maar ook wel weer grappig. Kinderen zijn zo eerlijk en zeggen gewoon wat ze zien. Kan ik ze moeilijk kwalijk nemen.
Ik ben eens mijn kleine vergeten te verschonen toen hij ontzettend veel gedronken had. We stonden met een natte broek bij de opvang. Ik ben het daarna nooiteer vergeten!
Ik heb het weleens gehad vlak voordat we moesten vertrekken naar de opvang. Het komt dan gewoon echt niet uit. Dan “vergat” ik het ook weleens. De opvang zat dan wel om de hoek.
Oeh Herkenbaar hoor…..
Oh vreselijk als je je kind kwijt bent! Die angst is afschuwelijk. Gelukkig dat ze haar hadden gevonden!
Ja die angst, dat gun je niemand.