Zo zit je dochter de ene week op het kinderdagverblijf, is ze vervolgens zondag jarig en zit ze maandag ineens op school. Voor het echie! De ene week wordt ze nog geknuffeld en gekust door de juffen en de andere week mag ze een handje geven bij binnenkomst. Een wereld van verschil. In slechts enkele dagen tijd. Natuurlijk zijn hier wendagen aan vooraf gegaan, maar hoe bereid je je kind hier op voor? Hoe had ik mezelf hier op moeten voorbereiden? Ik wil het niet al te dramatisch maken, maar soms voel ik me verloren.
Hectisch en overweldigend
Verloren tussen de vele emails die we ontvangen van even zoveel verschillende personen. Het is ook een hectische tijd waarin ze gestart is. Eerst Sinterklaas en daarna kerst. We hebben te maken gehad met hulpouders, klassenouders, de oudercommissie, het Sinterklaas- en uiteraard ook het kerstcomité. Het is overweldigend en geeft me het gevoel dat ik van alles mis. Ondanks, of juist vanwege, de vele emails. Dat gevoel van alles missen is zojuist nog eens bevestigd. Ik belde om Mila ziek te melden en kwam er per toeval achter dat ze morgen vrij is. Arggh!!
Aan de kant
Terug naar gisteravond. Er was een kerstdiner en de kindjes zouden ook een lampionnentocht maken. We kregen de route gemaild en uiteraard stonden we aan de kant van de weg. Al mochten we vooral niet zwaaien van de kleine grote meid. Het begon te miezeren, geen enkele ouder in velden of wegen te bekennen en al helemaal geen stoet zingende kindjes. Na 20 minuten bekroop ons toch echt het gevoel dat er ergens iets niet klopte. Achteraf bleken de kindjes, vanwege het weer, een zeer verkorte route te hebben afgelegd. Prima! Maar die 20 minuten symboliseerden wel hoe we ons de afgelopen weken hebben gevoeld.
Tekort schieten
Verloren, niet wetend wat er nog gaat komen en wat er van ons wordt verwacht. En ik ben steeds aan het malen hoe hier zelf iets aan te doen. Een actieve rol op school zie ik, met het oog op de naderende gezinsuitbreiding, nu even niet zitten. Overigens staan we nog steeds achter de schoolkeuze. Het gevoel dat juist wij tekort schieten overheerst. Daar komt bij dat ze het, voor zover ik nu kan beoordelen, naar haar zin heeft. De afgelopen jaren heb ik soms het crecheboekje vervloekt. De tijd nemen om zelf iets te schrijven gebeurde sporadisch. En ik schaamde me als ik niet de tijd had genomen om te lezen wat de juffen hadden opgeschreven, maar wat zou ik een gat in de lucht springen nu met een samenvatting van haar dag. Binnenkort hebben we een evaluatiegesprek en daar kijk ik nu al naar uit. Hopelijk zijn wij ergens begin volgend jaar ook als ouders gewend op school.
Foto: schoolbord via Shutterstock
••Op mamaloublogt.nl maken we soms gebruik van affiliatelinks. Dit betekent dat als jij via die link een aankoop doet, wij daar een commissie voor ontvangen. Dit kost jou niets extra. Daarnaast word ik soms betaald of ontvang ik producten in ruil voor een artikel. Meer informatie vind je in mijn disclaimer. ••
Ja, ik snap precies wat je bedoelt! Waarom zijn er eigenlijk geen wendagen voor de ouders?!
Dat dus! 😉